Μούκντεν ή Σενγιάνγκ

(Mukden ή Shenyang). Πόλη (6.748.600 κάτ. το 1999) της βορειοανατολικής Κίνας, πρωτεύουσα της επαρχίας Λιαονίνγκ (145.700 τ. χλμ., 42.380.000 κάτ. το 2000). Βρίσκεται χτισμένη σε μια πεδινή ζώνη, στις όχθες του ποταμού Χούαν Xo, στην ιστορικο-γεωγραφική περιοχή της Μαντζουρίας. Η πόλη αποτελεί έδρα πολυάριθμων βιομηχανιών, όπως μεταποιητικών, γεωργικών και δασικών προϊόντων (βαμβακουργίας, αλευρόμυλων, υφαντουργίας, χαρτοποιίας), αλλά κυρίως μεταλλουργίας, χαλυβουργίας, χημικών προϊόντων και μηχανών (αεροπλάνα, αυτοκίνητα, σιδηρόδρομοι κλπ.), η ύπαρξη των οποίων ευνοείται από την παρουσία πλούσιων κοιτασμάτων κάρβουνου, πετρελαίου και σιδηρομεταλλευμάτων. Το M. συνιστά σημαντικό οδικό και σιδηροδρομικό κόμβο, αφού βρίσκεται στη συμβολή των σιδηροδρομικών γραμμών που προέρχονται από το Πεκίνο, τη Λιτά, το Χαρμπίν και την Πιονγιάνγκ. Το αστικό συγκρότημα απαρτίζεται από το ανατολικό και το δυτικό τμήμα. Στο μεν ανατολικό τμήμα εντοπίζεται η παλαιά πόλη, κινεζικής προέλευσης, πλούσια σε μνημεία και περιβαλλόμενη ακόμη και σήμερα από τείχος, στο δε δυτικό τμήμα, έχουν οικοδομηθεί οι νεώτερες συνοικίες, με τις μακρές ευθύγραμμες αρτηρίες, η κατασκευή των οποίων χρονολογείται τα τελευταία ογδόντα χρόνια. Ακόμα πιο δυτικά βρίσκεται μια εκτεταμένη περιοχή, βιομηχανική κυρίως, η οποία άρχισε να σχηματίζεται μετά την ιαπωνική κατάκτηση της Μαντζουρίας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εκπαιδευτική υπόσταση της πόλης, αφού εδρεύουν σε αυτή το Βορειοανατολικό Κολέγιο Τεχνολογίας, μία σχολή ιατρικής, καθώς και ένα ωδείο. Ανάμεσα στα σημαντικά αξιοθέατα της πόλης συγκαταλέγονται το Αυτοκρατορικό Παλάτι του Μαντσού, ο τάφος του αυτοκράτορα Τάι-Τσουνγκ, καθώς και άλλοι τάφοι αυτοκρατόρων της Μαντζουρίας. Ιστορία. Το M. ξεκίνησε να υπάρχει ως κινεζικό προκεχωρημένο φυλάκιο της Μαντζουρίας (ήδη κατά τον 12o αι. αναφερόταν με το κινεζικό όνομα Σενγιάνγκ), αλλά τον 17o αι. κατακτήθηκε από τους Μαντζουριανούς, οι οποίοι την κατέστησαν πρωτεύουσά τους (1625-44), δίνοντάς της αρχικά την ονομασία Μ. (= η ανθισμένη πρωτεύουσα) και αργότερα Φενγκτιέν (= προσφορά στον ουρανό). Στη συνέχεια η πόλη περιήλθε, όπως όλη η Μαντζουρία, στη ρωσική σφαίρα επιρροής, κατά την περίοδο μεταξύ του τέλους του 19ου αι. και των αρχών του 20ού. Η συγκεκριμένη εξέλιξη ευνόησε την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, που τονώθηκε ακόμη περισσότερο, όταν η Μαντζουρία έγινε ημιανεξάρτητο κράτος, με την ονομασία Μαντζουκουό, υπό την κυριαρχία των Ιαπώνων (1932-45). Με τραυματισμένο τον βιομηχανικό εξοπλισμό της, η πόλη επέστρεψε στην Κίνα το 1945, ενώ μετονομάστηκε σε Σενγιάνγκ το 1948. Για ένα εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα (1949-54) η Μ. υπήρξε πρωτεύουσα της βραχύβιας Βορειοανατολικής Διοικητικής Περιφέρειας και στη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 η πόλη ανοικοδομήθηκε, έχοντας πλέον τη μορφή ενός, ευρέως φάσματος, βιομηχανικού κέντρου.